രാധായനം (കവിത )
ശശീന്ദ്രന്‍ പുത്തൂര്‍
പ്രകൃതിയുടെ നിറവിലായ് നവഭാവഗീതങ്ങള്‍
ഉരുവിടാനെന്തേ മടിച്ചു
അമൃതസുഖശീതളോന്മേഷിത രാഗങ്ങള്‍
പാടുവാനെന്തേ മറന്നു
പച്ചത്തുരുത്തിലെന്‍ പ്രണയാര്‍ദ്രഭാവങ്ങള്‍
പ്രകടിതമാകാതെ നിന്നൂ
പറയൂ , നീ രാധേ! നിന്‍ നവപുഷ്പഖചിതമാം
മുടിയിഴകള്‍ കെട്ടാതെ നിന്നോ?
കൃഷ്ണവര്‍ണാഞ്ചിത മഴമേഘജാലങ്ങള്‍
ഓര്‍മ്മയുടെ വേട്ട നടത്തി
കൂര്‍ത്തു വളഞ്ഞോരാ കോമ്പല്ലിന്‍ കുത്തലില്‍
ഓര്‍മ്മ തന്‍ ലോകം മരിച്ചു
അറിയുവാനരുതാത്ത വിഷഭൂമിയില്‍ സ്വയം
ഹോമിച്ചു കര്‍മ്മം തുലച്ചു
നിന്‍റെ നവപേശല സുന്ദരഭാവങ്ങള്‍
തെരുവിന്‍റെ മൂലയിലായി
നിന്‍ നടനത്തിന്‍റെ ആഹാര്യശോഭകള്‍
അല്‍പവസ്ത്രത്തിലൊതുങ്ങി
നഗരകൌതൂഹല സുഖസാഗരത്തില്‍ നീ
നഗ്നനൃത്തങ്ങള്‍ നടത്തി
മാംസക്കൊതി പൂണ്ട കഴുകന്‍റെ കണ്ണിലോ
നീ വെറും പിണമായി മാറി
നിന്നെ പുകഴ്ത്തിയ കവിയുടെ ഭാവന
അംഗങ്ങള്‍തോറും നിറഞ്ഞു
നിര്‍ലജ്ജിതരാകും വേട്ടനായ്ക്കള്‍ക്കൊപ്പം
നിന്നെയെറിഞ്ഞു കൊടുത്തു
അവ നിന്‍റെ നന്മ തന്‍ പേലവസത്യത്തെ
കൊതിയോടെ തിന്നു കൊഴുത്തു
മതിയോടെ നിന്നവര്‍ നിന്നപദാനങ്ങള്‍
വാഴ്ത്തി സദാചാരഭാവം
ആ നരിപ്പറ്റത്തിന്‍ ഓലി മുഴങ്ങി ഹാ
നിസ്സംഗയായ് മാറിനിന്നോ?
"നീയാണ് സാവിത്രി, നീയാണ് സീത,
നീയാണ് ചാരിത്രശുദ്ധ"
എന്നവര്‍ പാടി, നിന്‍ നന്‍ മടിക്കുത്തിലോ
ദുശ്ശാസനപര്‍വമാടി
അറിയുന്നു രാധേ! ഞാന്‍ നിന്‍ പരാധീനത
അറിയുന്നു നിന്‍ ദുഃഖസത്യം
നിന്‍ പതിത്വത്തിന്റെ ശാപമുകുളങ്ങള്‍
എന്നടര്‍ന്നൂഴിയില്‍ വീഴും
നിന്നില്‍ പുനര്‍ജീവിതത്തിന്‍ നിറമാല
ചാര്‍ത്തുവാന്‍ കണ്ണന്‍ വരുമോ?
നിന്‍ ശിലാചേതസ്സില്‍ രാമനാമപദം
നിന്നെ മോക്ഷാര്‍ഥിയായ് തീര്‍ത്തോ?
എന്നിലെ തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങള്‍ നിന്നോര്‍മയില്‍
കണ്ണുനീര്‍ പൂക്കള്‍ വിടര്‍ത്തും
നിന്‍ നവജീവിതപ്പാതയില്‍ പുത്തനാം
സൗഗന്ധികങ്ങള്‍ വിടരും .
അസ്സലായി, സാര്‍, ഇനിയും എഴുതുക...നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു....
ReplyDelete