സ്വാതന്ത്ര്യമെന്നതിനര്ഥമെന്ത് ?
തേടിയലയുന്നു നാട്ടില്
നാവില് നിന്നൂറുന്ന വാക്കുകളൊക്കെയും
ബന്ധനത്തിന് വിലയാമോ ?
വാക്കടവച്ചു വിരിയിച്ച കുഞ്ഞുങ്ങള്
അര്ഥത്തെ തേടിയലഞ്ഞു
സ്വാതന്ത്ര്യ മോഹമില്ലാതെയാ ചങ്ങല-
ക്കൂട്ടില് നിശ്ശബ്ദം സഹിച്ചു
അന്ധകാരാഴിയില് മുങ്ങി നിവര്ന്നവ
ചിത്തം മുറിപ്പെടുത്തുന്നു
കടുവാക്കു നിലവിട്ടു പടരുന്നതോര്ത്തിട്ടു
കവിഹൃദയമലറിച്ചിരിച്ചു
കൂടെപ്പിറപ്പിനെ കൂടെപ്പിറപ്പുകള്
വേട്ടയാടിത്തകര്ക്കുന്നു
അണ്ണനും തമ്പിയും പോരിട്ടു ജന്മങ്ങള്
മണ്ണിന്നടിയിലാക്കുന്നു.
അമ്മപെങ്ങന്മാരെ,പൊന്മകളെപ്പോലും
നന്നായ് തിരിയാതെയായി
ദീനരാമവരുടെ രോദനപര്വങ്ങള്
*'നീറോ'വിനോദമായ് മാറി
ശബ്ദത്തിനര്ത്ഥം കുറയുന്നു വാക്കുകള്
പച്ചത്തെറികളാകുന്നു
മനസ്സിന്റെ കോണുകളിലുറയുന്ന മാലിന്യം
നാവിന്റെ തൂമ്പയാല് കോരി
വാരി വിതറി ഈ മാനവചേതന
ആകവേ നാറ്റിക്കളഞ്ഞു
ആ നാറ്റമിപ്പൊഴോ മണമായി മാറുന്നു
നായ മലം മണക്കുംപോല്
കഷ്ടം! പഴയതാം സംസ്കൃതചേതന
എവിടെയോ പോയി മറഞ്ഞു!
അതിനെതിരെയുയരുന്നതൊക്കെയും നോക്കിയാല്
വിലകെടും ജല്പനം മാത്രം
നിറയുമൊരു സന്ധ്യയുടെ ഹൃദയനിണസൌരഭം
അതിനിടയില് രാത്രിയുടെ കുറുനിരകളൊക്കെയും
ഭൂമിയുടെ മാറിലായ് വീണു
അതുകണ്ടു കവിതയുടെ നിലാവെളിച്ചത്തിലോ
പുതു ഭൂമിപുത്രന് പിറന്നു .
ശശീന്ദ്രന് പുത്തൂര്
( * റോംനഗരം കത്തുമ്പോള് വീണമീട്ടിയ നീറോ ചക്രവര്ത്തിയെ അനുസ്മരിച്ച് )
No comments:
Post a Comment